#longlistALSnijdersprijs2014
‘Help!’ Nu hoorde ze het voor de derde keer. Het leek van de gang te komen. Ze keek nog even in de spiegel. Draaide haar lip-piercing vier keer om, streek haar knalroze haar in vier etappes langs haar oren en tikte acht keer op de deur voordat ze hem opende.
Ze speurde de hal af. Niemand te zien. ‘Hallo, is daar iemand?’ riep ze. ‘Ja hier,’ klonk vanuit de hoek. Kordaat liep ze op de afvalkoker af. Stak haar hoofd in de smerig ruikende buis en keek naar beneden. ‘Help me alsjeblieft,’ zei een jonge mannenstem. Ze zag een grote bos zwarte krullen.
‘Hoe dan?’ vroeg ze. ‘Bel 112, ik stik hier bijna,’ piepte hij. Vlug trok ze zich terug uit de koker en rende haar appartement weer in. Haar telefoon rinkelde. ‘Eva?’ De geruststellende stem van Bas. ‘Gaat het goed met je?’ Ze twijfelde. ‘Er zit iemand in de afvalkoker. Ik moet 112 bellen.’
Bas zuchtte diep. ‘Lieverd, luister naar me. Je bent aan het hallucineren. Het is belangrijk dat je een groene pil pakt. Dan gaat het zo beter.’ Ze knikte tegen de telefoon. Bas had vast gelijk. ‘Dank je lief,’ zei ze opgelucht. Ze hingen op. Eva pakte de pil, nam hem in en ging op bed liggen. Vrijwel meteen voelde ze de slaap naderen.
